Over het parkeerbeleid voor motorfietsen valt heel wat te zeuren, een hobby waar ik me graag mee bezighoud. Er is weliswaar een landelijke richtlijn (moet op de rijbaan net als auto’s) maar desgevraagd laten veel gemeenten weten het stoepparkeren oogluikend toe te staan. Met dien verstande dat er geen hinder voor voetgangers en hulpverleners ontstaat.
Desgevraagd? Ja, verschillende motorsites (o.a. motorblog.nl, motorstof.nl) leveren een overzicht van alle Nederlandse gemeenten en hun motorparkeerbeleid. Dat is het resultaat van een onderzoek waarbij gemeenten zijn gevraagd naar hun beleid. Herkomst en datering van dit onderzoek heb ik overigens niet kunnen vinden.
Er zijn vele redenen en smoezen om een motorfiets niet in een (betaald) parkeervak of in een parkeergarage neer te zetten. Zo kun je je parkeerkaartje niet fatsoenlijk kwijt op de motor zonder dat dit verregent, wegwaait of prooi wordt van grijpgrage derden. Een smoes die steeds minder opgaat door het toenemend gebruik van parkeerapps die bonnetjes overbodig maken.
Of zo zou het toch wel enorm asociaal zijn om met je motor een heel parkeervak in te nemen waar ook een auto, in de schaarste op zoek naar een plekkie, had kunnen staan. Of: agent, hoe had ik nu kunnen weten dat er op dat ene pleintje in deze stad speciale motorparkeervakken zijn ingericht?
Het kan je een boete van 120 euro opleveren.
Weggestuurd
Je hebt gemeenten die het met artikel 10 uit het RVV 1990 in de hand unverfroren zeggen dat de stoep verboden gebied is. Daarnaast heb je gemeenten die daaraan het woordje ‘officieel’ toevoegen, en daarmee de indruk wekken te gedogen, en je hebt gemeenten die zeggen dat de handhavers, doorgaans boa’s, ‘geen prioriteit geven’ aan het beboeten van foutgeparkeerde motorfietsen.
De parkeergekkigheid heb ik met verschillende motorfietsen (een BMW 1100 RT met zijspan en een zeer bescheiden brommerlookalike motorfiets de Yamaha XG250 Tricker) mogen meemaken. Zo kon ik in dezelfde plaats, Apeldoorn in dit geval, onder ogen van twee parkeerwachters het zijspan op de stoep neerzetten (wel voldoende ruimte over voor rolstoel/kinderwagen/rollator) zonder hier enig commentaar op te krijgen. En toen ik mijn Tricker in een van de gemeentelijke fietstallingen in deze plaats wilde onderbrengen werd ik weggestuurd.
Dat laatste beschouw ik – vooral combinatie met dat eerste oogluiken – als een aanmoediging de motor op de stoep te parkeren. Gek, want deze gemeente bedenkt allerlei maatregelen om fietsen zoveel mogelijk uit winkelgebieden te weren; vandaar dus die gemeeentelijke – gratis – stallingen.
Het beeld is dat er niet alleen grote verschillen en onduidelijkheden tussen gemeenten bestaan maar ook in de handhavingspraktijk binnen één gemeente.
Verleiden
Het gekke van gedogen is dat je als gedooggemeente eigenlijk officieel zou moet zeggen dat het niet mag, maar – en dat zeg je er dan niet bij – dat je wel een oogje dichtknijpt. Gedogen moet eigenlijk stiekem.
Het is dan dus ook goed mogelijk dat gemeenten die nu beweren dat ze niet gedogen dat wel doen. En het kan nog erger. Het zou kunen zijn dat gemeenten die zeggen dat ze wél gedogen opzettelijk aangeven te gedogen om zoveel motorrijders ertoe te verleiden hun motofiets op de stoep te kwakken om vervolgens lekker te gaan schrijven als bijdrage aan een goedgevulde gemeentekas.
Verschillen tussen gemeenten zijn naar mijn smaak niet zozeer gebaseerd op een bewust gevoerde parkeerpolitiek maar ik beschouw de gegeven onderzoeksantwoorden als een verschil in strategie om het motorparkeren aan banden te leggen. Als we een streng antwoord geven, zullen zo min mogelijk motoren op de stoep worden gezet. Het antwoord is in wezen een handhavingsinstrument.
Intimiderend
Mijn voorkeur gaat sterk uit naar de Duitse aanpak, zoals ik die in 2013 in het Noord-Duitse stadje Husum heb mogen ervaren. Ik was fout, had mijn zijspan op een parkeerplaats neergezet zonder ook maar een enkele euro in de parkeermeter te stoppen. Gokkend op begrip van een eventuele Aussergewöhnliche Aufspürungs Beamter. IJdele gedachte. Twee dagen na thuiskomst lag er een uit Duitsland afkomstig schrijven in de bus. Ojee, foute boel. Met kloppend hart scheurde ik de envelop open. Een intimiderend groot epistel namens de Bürgermeister der Stadt Husum, inclusief een foto van mijn ohne gültigen Parkschein geparkte zijspan. Boete van niet meer dan 10 euro. Je gokt en verliest slechts 10 euro.
Ik heb het bedrag subiet betaald en de Duitse gemeente tevens gecomplimenteerd met de gekozen aanpak en hartelijk bedankt voor de meegeleverde foto. Dat noem ik service, Herr Oberbürgermeister!