Auteur en filosoof Robert Pirsig (1928-2017) was een boemknalploffer avant la lettre. Hij was in de jaren zestig met zijn Honda 90 onderweg naar Canada. Op de duo zijn zoon Chris. Tijdens een hevige regenbui begon de Honda te sputteren om even later de geest te geven. Na een vruchteloze zoektocht langs bougie, sproeiers en contactpunten besloot hij met Chris de 200 kilometerlange weg terug naar huis te liften. Van daaruit reed hij weer naar de plaats des onheils met een aanhanger om de gestrande Honda thuis te brengen.
Eenmaal weer op de thuisbasis ontdekte Pirsig dat hij alleen de reservekraan had hoeven opendraaien om zijn tocht naar Canada te vervolgen.
De actie rond de over het hoofd geziene kraan bracht Pirsig tot een andere aanpak van onderhoud en reparatie. Die komt er heel kort door de bocht op neer: stel je oordeel uit en zet eerst alle mogelijke oorzaken – in dit geval van een motorstoring – op een rijtje. Afscheid van dat typische boemknalplofgedrag om meteen de mouwen op te stropen en met schroevendraaier of bougiesleutel een stilgevallen blok te attaqueren. ‘The real cycle you’re working on is a cycle called yourself’, noteerde Pirsig als motto.
Hij beschrijft het verhaal in zijn iconische millionseller ‘Zen en de kunst van het motoronderhoud: een onderzoek naar waarden’ (1974). Het boek is gebaseerd op een – nieuwe – vier weken durende trip in 1968 van ruim 9.000 kilometer van Minneapolis naar San Francisco en terug. Opnieuw met zijn dan 11-jarige zoon Chris. Dit keer op een Honda 305 Super Hawk uit 1966.
Vorig jaar publiceerde The International Journey of Motorcycle Studies een terugblik op de succesroman en beschreef hoe het de Super Hawk verder is vergaan (https://motorcyclestudies.org/volume-17-2021/chrome-and-black-and-dusty-robert-pirsigs-motorcycle-heritage-paul-f-johnston/).
Zo vertrok de familie Pirsig in het voorjaar van 1974 met een Ford camper richting Texas. De legendarisch geworden Super Hawk op de aanhanger. Op een snelweg brak een van de sjorbanden en de Honda viel om. Schade: een gebroken stuur.
Twee jaar later moest het stuur op dezelfde plek opnieuw gelast worden nadat de Honda op een parkeerplaats van de standaard was gevallen.
De Super Hawk werd daarna nog maar zelden bereden en bracht, hangend aan een drupppellader, nog heel wat jaren door in de garage van de familie Pirsig in Maine. In 2014/15 nam Robert met een plaatselijke monteur de restauratie van de motor ter hand. Hij bewaarde de oorspronkelijke beschadigde en vervangen onderdelen, inclusief het gebroken en opnieuw gelaste stuur. De fameuze fiets had inmiddels 33.132 op de mijlenteller staan.
In 2019 nam het Smithsonian Institute, archief van Amerikaans erfgoed, de Honda met onder meer een typemachine en een Apple II computer waarop Pirsig zijn boeken had geschreven, op in de collectie.