Motormontuur

Stond ik daar met mijn helm in de winkel van Hans Anders. Ik had het ergens gelezen. We raden motorrijders aan om bij het uitzoeken van een montuur hun helm mede te brengen. En dan doe je dat.

Het kan niet anders of de overigens zeer vriendelijke verkoopster, mijn optisch adviseur of zo je wilt montuurmanager, moet achter mijn rug met haar collegaatje even een knipoog hebben uitgewisseld. Met mijn colbertjasje aan en de helm op mijn hoofd voelde ik me in de brillenwinkel een getuige-deskundige in een beveiligde bunker met een zeer vervelend rapport voor de terechtstaande topcrimineel.

Ja, ik had mijn helm dus meegenomen om mijn eerste brilmontuur uit te zoeken. Priegellettertjes en wegnummers op kaarten kon ik niet meer lezen, TomToms evenmin. En ook aanduidingen op wegwijzers, plaatsnamen, dansten voor mijn ogen. Hé zat ik nu in Epe? Ik zou toch naar Ede rijden?! En zo werd Zwolle Twello en Kerkrade Herkenrade.

Met een Hema-leesbril lukte het overigens nog wel stukjes voor boemknalplof te tikken.

Toen ik in Winschoten arriveerde en toch duidelijk om 13 uur een afspraak had in Winterswijk, was het welletjes: je hebt nu echt een goede bril nodig, jongen.

In de winkel kon ik de poot van vrijwel elke bril moeiteloos op mijn gehelmde hoofd schuiven. Het uitkiezen van een montuur dreigde een luxeprobleem te worden. De helm had ik afgezet en de keus viel in overleg met de adviseuse op kunststof vanwege de stijfheid van het montuurframe. Een dun stalen frame raakt bij herhaald op- en afzetten al snel uit model.

Als bonus mocht ik een tweede bril gratis uitzoeken. Ter afwisseling werd dat een dun stalen. De adviseuse vond die zó perfect bij mijn gezicht passen…. Is voor u gemáákt. Ze was er op uit mijn dág te maken. Dat voelde ik wel. En het lukte haar.

Maar alle vleierij had mijn kritische blik ondermijnd.

Al bij mijn eerste rit ontdekte ik dat een kijkbril in combinatie met een jethelm onvoldoende bescherming biedt tegen rijwind. Ik vraag veel mijn motor en van ‘het stukje rijbeleving’, en moet even iets uitleggen. Ik rij heel graag met een jethelm zonder vizier. Maar wel mét stofbril om gevrijwaard te blijven van zand, dikke hommels, regen- hagel- en sneeuwgeselingen. Maar alsjeblieft géén vizier. Ik wil de wind om mijn hoofd kunnen voelen, dennebomen, bloesems en pas gemaaide velden kunnen ruiken. Dus wel een stofbril maar geen vizier, laat staan een integraalhelm.

Om én goed te zien, én de ogen uit de wind te houden én voldoende landschapsbeleving (je merkt het, ik durf dit woord best in de mond te nemen) over te houden moest er een stofbril over mijn kijkbril. Al decennia gebruik ik een vuurwerkbril of een veiligheidsbril uit de bouwmarkt als stofbril. Goedkoop en doeltreffend. Maar door de pootjes lukt dat niet in combinatie met een kijkbril. Zo bleek.

De eerste proeven waren weinig belovend. Het werd prutsen, wrikken en duwen onder de helm, de poten van de twee brillen verdroegen elkaars aanwezigheid niet, en op mijn neus verschenen deuken.

De oplossing lag in een klein, verwaarloosd hoekje. Een vergeten laatje in de hal van mijn woning. Een afdanker. Dé stofbril. Die van Halcyon. Die had ik ooit had weggeborgen omdat ik hem niet kon gebruiken in combinatie met de (zonne- en regen)klep op mijn jethelm.

Door de decennia met veiligheidsbrillen was ik verziend geworden en blind voor oplossingen dichtbij huis.