Nu ik Hare Koninklijke Hoogheid Enfield Bulllet 500 Trials Replica een paar weken in mijn bezit heb (https://boemknalplof.nl/gelukspech/), krijg ik steeds vaker de vraag op me afgevuurd, hoe hij (hij?, zij toch?!) bevalt. Ik kan dan alleen maar razendenthousiast zijn, en dat niet alleen om het mooie plaatje van de eenzitter met haar eigenwijze bagagerekkie.
Mijn antwoord op dat vragenvuur is dat de RE me meer dan uitstekend bevalt. Ik roem dan het strakke sturen, de uitstekende wegligging, de power onderin, de benzinezuinigheid, de vering, en natuurlijk – mijn hand strelend over het zweefzadel – benoem ik het koddige uiterlijk. Koddig? Ja, koddig.Het bagagerekkie zet de toon voor de gezelligheid die deze motorfiets uitstraalt. De tank is bol zoals je een motortank op een striptekening ziet, de bouvierkopkoplamp is weldoorvoed, de voetrusten maken veel breedte en ook de sweptback uitlaat is fors bemeten.
Het maakt de Bullet Trials tot een aaibare dame met Rubensachtige trekjes. Weliswaar goed aan mij besteed, maar je duikt er toch niet zomaar mee het terrein in.
En dat is een beetje raar, want deze Royal Enfield Bullet 500 Trials Replica zou een replica zijn van de fabrieksmotorfiets van Johnny Brittain. Hij boekte in de jaren ’50 vele zeges met trials en internationale zesdaagsen. Ik zou echter dat woord replica maar weglaten, als je hem zet naast de kampioensmachine die Johnny Brittain (1931-2019) bereed.
Kijkspel
Zeker na deze kritische kanttekeningen durf ik het haast niet te zeggen. Maar er is nog een liefje dat ik graag de mijne zou willen noemen. Niet voor de leuk ofzo. Dit gaat veel verder, een liefje dat mijn begeerte oproept, al decennialang: de AJS 16C .
Ik val voor de gracieuze bovenlijn van tank-zweefzadel-achterspatbord die wordt geschraagd door een een fors achterwiel en een iets ieler en hoger voorwiel. De ophanging van het fraaie, uit de kluiten gewassen blok en de grondspeling maken het tot een verrukkelijk kijkspel, de perfecte balans van kracht en gratie.
Begeren zei ik. En dat is meer dan een wens, meer dan het verzoeken om een dubbele expresso in een koffiebar. Begeerte is een ding dat zich in je wurmt. Laat soms van zich horen in de gedaante van buikvlinders dan weer als een droom die je gedacht te hebben gedroomd en dan weer als een pijnlijke ijsklont omdat het begeerde er gewoonweg niet is. Je herinnert je alleen een laatste blik op een omhooggebogen uitlaat van die prachtmotor die om de hoek uit je beeld verdwijnt. Je blijft achter hopend op een schaduw of een volgende droom.
Polygamie
De vraag is of er wel plaats is – in schuur en portemonnee – voor deze gracieuze dame naast de Koninklijke Hoogheid en de ook al zo fantastische Norton ES2?
De verbintenis met de Bullet is een verstandshuwelijk dat me in een wankel en pechvol motorleven op de weg moet houden. En gelukkig mag je met motorfietsen gerust polygamie bedrijven zonder dat je voor de rechter verantwoording hoeft af te leggen. We blijven dromen.