Nieuwe goudvis?

Wij kennen geen apk. Helaas. Graag zou ik zien dat wij binnen onze merkenclubs een eigen keurmerk introduceren. Bijvoorbeeld het Dutch Norton Quality Label (DNQL) of het Holländisches DKW Ueberprüfungsschein (HDUS).

Komt zo. Een paar weken geleden stortte mijn hele wereld in. Ik heb een heerlijke Norton ES2. Goed, de versnellingsbak wil zich nog wel eens loswurmen van zijn bevestigingsbouten, soms stroomt mijn carburateur wel eens over (nee, geen hangende vlotterpen) en de moeren van mijn achtertandwiel trillen wel erg makkelijk los. Je leert ermee omgaan.

Nee, maar dit keer was het echt gebeurd met mij en mijn ES2. Een miniem oliespoortje. Ik ontdekte het toen ik mijn koppeling wilde bijstellen (ook zo’n dingetje om mee te leren omgaan). Een druppie olie aan de voet van de cilinder. Echt niet meer hoor. Lekkage uit de kop, ging er door me heen. Komt straks wel.

Eerst even een blokkie om om de afstelling van de koppeling uit te proberen. Terug. Verrek weer olie, op dezelfde plek. Nog even kijken. Starten en gas paar keer laten opkomen. In plaats van wat lekkende druppels zie ik dat de drop olie bij elke hijs aan het gas begint te sputteren. Luchtdruk. Nee, het zal toch niet….? Kan toch niet?! Ben je gek, gietijzer. Wat dacht je wel niet hoe sterk dat is?!

Ik klop bemoedigend met het handvat van een schroevendraaier tegen de ribben.

Twee keer een half uur later weet ik meer. Een scheur van hier tot Birmingham vanaf de onderkant van de cilinder. Ja ook aan de binnenkant. Een scheurpatroon met de grilligheid van een bliksemflits.

Koffie. Tegen mij vrouw zeg ik dat er eigenlijk niet zoveel is om nu meteen paniekerig over te doen. Ze zet een schotel spritsen op tafel.

Terug in de schuur voel ik me doodmoe. Wat moet ik hiermee? Belrondje. Goedmenende, terzake voor kundig gehoudenen halen de schouders op. Ach koop toch een andere cilinder, is nog wel aan te komen hoor! Of anders eentje met een bus erin.

Ik realiseer me nu dat ik geen technische doorkijkjes behoef, maar snak naar een mental coach, een geestelijk raadsman of ja een geestelijk raadsvrouw, waarom ook niet? In elk geval iemand met afstand tot de materie die de menselijke kant van dit ogenschijnlijk technische drama doorziet, iemand die niet meteen tegen me zegt ‘nou dan koop je toch een andere goudvis’.

De breuk in de cilinder, het einde van dit vitale onderdeel, is voor mij het einde van mijn ES2, mijn ES2 zoals die wegrolde uit de fabriek aan de Bracebridgestraat in Birmingham en stilaan van hand-tot-hand deze kant op is gekomen.

Nu moet de ziel eruit. Met elke andere cilinder zal hij nooit meer dezelfde zijn. En hij zal nooit meer hetzelfde klinken.

Hou die opmerking over die goudvis nog even vast, nu ik verder ga om mijn plan voor een DNQL of HDUS uit te leggen. Met zo’n keurmerk was al deze ellende niet nodig geweest.

Met een keuringsteam dat stad en land afreist om schuren, gangkasten en werkplaatsen van clubleden te doorzoeken. Sleutelbos mee, en als het betreffende lid even niet thuis is, gauw een make-over van blok en/of frame waarbij in slechte staat verkerende, kardinale onderdelen snel, maar vooral ongemerkt voor de eigenaar, worden omgewisseld. Zoals een zorgzame ouder zich naar de dierenwinkel haast om een in stilte overleden goudvis van zoon- of dochterlief te vervangen voordat deze uit school komt.

En het enige dat ik zie als ik van mijn werk thuiskom, is een sticker op mijn nummerplaat. Van het DNQL-keuringsteam. Terwijl ik nooit zal weten dat er inmiddels een imitatiecilinder op mijn blok is geschroefd.

Maar eigenlijk zou ik ook al heel blij zijn met een detectivebureau dat erin slaagt aan te tonen dat mijn gescheurde cilinder ook al niet eens meer origineel was.

Engelbert Spechtenborst jr.
Gebaseerd op column die eerder verscheen in Unapproachable van Norton Club Nederland