Naast onze motorfietsen en schuren vol steeksleutels, trechters en bussen kettingspray hebben we allemaal wel een of meer trofeeën in huis. We betuigen er onze aanhankelijkheid mee aan de motorfiets in het algemeen of aan ons eigen motormerk. Mooie stukjes huisvlijt, kitsch of kunst die het motorleven nog mooier maken dan het al is.
Hieronder een presentatie van trofeeën van de Handigemannetjes. Onderaan de pagina een voorproefje met een ‘schuurvondst’ uit eigen verzameling.
* * * * *
Aan het touw door het IJzeren Gordijn
We schrijven de zomer van 1978, en de nog jonge Jelle beleeft al (?) zijn tweede BSA-motortreffen. Niet naast de deur, en toe maar, meteen in het toenmalige Tsjechoslowakije. ‘Een tocht om nooit meer te vergeten. Een vriend van me had ernstige motorische problemen, het bigend moest eruit’. 
‘Je kon in dat toen communistische land je motor niet achterlaten om hem later op te halen. En of de repatriëring van de ANWB kon komen, wist je ook niet. Aan een touw achter mijn BSA Spitfire heb ik hem over de bergen naar de grens getrokken. Honderden kilometers. Ging goed. Totdat we bij de Duitse douane kwamen’.
‘Ik mocht het land niet in omdat mijn achterband inmiddels totaal versleten was. Nadat het lukte om in de buurt een passende band te vinden, mochten we alsnog verder met de motor’. Het ging vervolgens in een ruk naar huis. Met sleep.
Fotowand zijspannen
Motorraces zijn mooi. Als het om racende klassiekers gaat, is het nog mooier. Hangt er een zijspan aan, dan lijkt er al niets meer te wensen over. Maar kun je dit beleven op Man dan heb je het bij Arris over de allesovertreffende trap.
Hij is – met zijn zijspan – al heel wat keren op Man geweest. Niet voor de TT eind mei, begin juni. Die laat hij wegens teveel gekte van stuntende waaghalzen op de weg aan zich voorbijgaan. Doe hem maar de Manx Grand Prix in september, die bovendien meer klassiek te bieden heeft. Inmiddels is hij al een keer of vijf met zijn vrouw op ‘Het Eiland’ geweest.Voor de rest van het jaar houdt de fotowand in zijn werkplaats de herinnering levend.
Toptreffen
Het was maar een clubje van zes, zeven leden. Maar Mosten MC uit het noordoosten van Denemarken organiseerde de mooiste motortreffens die Harold zich kan herinneren.
Elk jaar twee treffens waarvan een voor Engelse motoren, de andere voor Amerikaanse. Het speelde zich af op een enorm groot stuk land. Rond een boerderij met een eigen dragstrip erbij en classic cross en races. En er waren 24 uur per dag live-optredens in een circustent. Het trok duizenden mensen.
De dierbare herinnering is een T-shirt, uitgegeven bij de Engelsk Traef in 1994.
Overigens, wie er nog eens heen wil, de Deense motorjongens en -meisjes zetten deze traditie met hun treffens tot op de dag van vandaag voort. Voor wie het Deens ook niet beheerst, er staan in elk geval volop foto’s op hun site http://www.mosten-mc.dk/most/galleri.html
Stuiterend uit het noorden
Als je iets motorkunst mag noemen dan is het deze trofee van Jaap wel. Een op linnen geschilderde army-bike, een Harley flattanker uit de jaren twintig, die de vrije teugel krijgt.
De penningmeester van de Nederlandse BSA-club ontving het doek enkele jaren geleden uit handen van clubgenoot Theo Schippers. De uit het hoge noorden afkomstige Jaap bleek tijdens het toenmalige Webbvorktrefen in Vierhouten, stuiterend op het comfort van de girder- of Webbvork de grootste afstand te hebben overbrugd.
Theo Schippers blijkt niet alleen een bekwaam treffen-organisator te zijn maar ook over een vaardige schildershand te beschikken.
Schoonheid krijgt rimpels
Nou vooruit dan. Na lang nadenken loopt Heije terug naar zijn schuur. ‘Fotografeer die maar. Die poster hangt hier al sinds mijn eerste Commando 850 in 1977/78’.
Ik zie een ooit frisse, blote dame die alleen een shawl en een paar laarzen nodig heeft om de Norton te beklimmen. De rest van haar kleren? Opgeborgen in de HR panniers?
Ook aan haar zijn de jaren niet onopgemerkt voorbijgegaan: butsen, kreukels en rimpels. En de Commando van Heije? Die staat er nog superstrak bij.
Kalenderleden
Alleen al de kalender die de Duitse Moto Guzzi Falcone club jaarlijks uitgeeft, is al een lidmaatschap waard.
Het is een kwestie van adel verplicht . Waar de Guzzi’s een toonbeeld zijn van fraaie Italiaanse ontwerpkunst, wil de samensteller van de Duitse datumoverzichten niet achterblijven en brengt al vele jaren de schitterendste kalenders uit.
De vraag van ‘wat motten we dit jaar op de plaatjes zetten’, beantwoordt de samensteller telkens weer met de meest originele thema’s. Bijvoorbeeld het hierboven getoonde thema modelbouw-Guzzi’s. In prachtige ensceneringen gebeuren er de spannendste dingen op de tabletop. Maar ook was er de 12-delige serie van de Guzziman en zijn werkplaats. Of een jaargang met combifoto’s van de verschillende typen als Falcone, Airone en Stornello en hun gevederde tegenhangers valk, reiger en spreeuw uit de natuur.
En dan hebben we het nog niet eens over de fraaie fotografie. Doen, net als Bennie, lid worden van de Duitse Falconeclub. Alleen al om de kalender.
Huiskamer-TT
Tien jaar geleden. Het hart sloeg me in de keel toen ik in een beduimeld platenzaakje in de omgeving van de Londense Portobello Road deze twee elpees aantrof. Was het werkelijk waar? Stonden ze daar echt? Ja, het waren echt de TT Highlights Vol. I (1957-1964) en Vol. II (1965-1968).
De legendarische geluidsopnamen van de TT op de Isle of Man met het gereserveerde gentlemanlike enthousiasme van de commentatoren Murray Walker en Peter Arnold.
Ik kende ze uit mijn jeugd. Een oom had zo’n plaatje in de kast als aanvulling om zijn motorhobby helemaal af te maken. Trommelende MV’s, vette BMW’s en huilende zescilinder Honda’s.
Als mijn Norton ES2 een dag niet wil, is er troost. Daar scheurt John Surtees door Glenn Helen in de huiskamer achter langs de stoelpoot. Rooooaaar!
Nu koop je de ‘Highlights’ op eBay. Vanuit de leunstoel.