Paard enerzijds en automobiel en motorfiets anderzijds zijn in de voertuigtechniek heel langzaam los van elkaar gekomen. De eerste (loop)fiets had alles weg van een paard: een houten ros op twee wielen. Motorvermogen zijn we nog heel lang blijven uitdrukken in paardenkrachten (mag vanaf 1978 officieel niet meer, maar ik doe het stiekem nog steeds). En het reinigen van een sproeier doen we het liefst met een paardenhaar.
Ik dacht hier aan na het bekijken van www.motor.nl . De site is net met een nieuwe rubriek gestart waarin ze terugkijkt op de motorjournalistiek van de afgelopen eeuw. Mét pdf-jes van oude motorbladen. Te beginnen met Het Motorrijwiel uit 1915, verhaal met foto’s over Amerikaanse bigtwins. Maar het artikel dat eraan voorafgaat over het schoonhouden van de sproeierbuis trekt nog meer mijn aandacht.
We schrijven dus 1915 en paard en wagen bepalen nog voor een groot deel het straatbeeld. En wat doet Het Motorrijwiel? Het beveelt het ijzerdraadje uit een remkabelstreng aan de sproeierbuis van korreltjes zand te ontdoen! Later zou dit in de motorliteratuur sterk ontraden worden omdat het metalen kabeldraadje ongewenste braampjes kan veroorzaken in de sproeierbuis.
In plaats daarvan moeten we teruggrijpen op een paardenmiddel: de paardenhaar, die stevigheid combineert met de juiste diameter om door de sproeierbuis te manoeuvreren.
Overigens om paardenhaar aan ons gereedschaps- en materialenassortiment toe te voegen hoeven we niet steels een paard in een weiland te besluipen om vervolgens een haar uit de staart te trekken. Paardenhaar is volop verkrijgbaar, bijvoorbeeld in borstelvorm. Voor nog geen 8 euro koop je een borstel bij ShoeSupply. Voor de komende eeuw heb je meer dan voldoende paardenharen om een TT-parkeerterrein vol aan motorsproeiers van korreltjes zand te ontdoen.