Ik had het lijstje netjes uitgeprint. En ik stond op het punt ermee de schuur in te duiken om de winterhandelingen te verrichten. Ja, de winterhandelingen. Die neem ik elk jaar trouw over uit motorblad Motor van oktober 1973. Het is een checklist voor ‘de seizoenrijders die hun motorfiets nu gaan voorbereiden op de winterslaap van de rijders’.
Er volgt dan een aantal maatregelen ‘dat terstond dient te worden uitgevoerd’: motorolie aftappen en vervangen door verse, rijwielgedeelte zorgvuldig schoonmaken, op alle bowdenkabels en smeerpunten de vetspuit zetten, banden met niet meer dan de helft van de voorgeschreven spanning wegzetten en meer van die aanwijzingen. Genoeg werk voor – als het ook nog tot ‘zorgvuldig’ schoonmaken komt – twee middagen.
En volgens de aanwijzingen uit het blad dient een en ander te geschieden aan het begin van de herfst.
Ik heb er een hekel aan. Je krijgt het najaar zo overduidelijk in je gezicht gedrukt. En omdat ik van nature zonnig ingesteld wil zijn, wil ik dit niet door zo ’n dwingend lijstje laten verpesten. Met dezelfde weerstand krijg ik mijn matras maar moeizaam op de winterzijde.
Het overzicht schuift dan ook elk jaar naar de rand van de tafel. Vervolgens – we zijn een paar weken verder – leg ik het op een schapje bij een oude sleutel, een half opgemaakt pakje kauwgom en een verzoek van het waterleidingbedrijf de meterstand via MijnWaterleidingbedrijf door te geven.
En als ik het een paar weken later in een la met af te handelen paperassen stop, valt het besluit dat ik eigenlijk helemaal geen seizoensrijder ben. Ben je gek, ik ben een echte motorrijder en rij het hele jaar door. En wat nou?! Wat nou winterstalling! Is het soms niet erg genoeg dat het half december grijs, grijs, grijs is en van donker tot donker miezert?!
Dan nemen de zonnigste gedachen bezit van me. Niet met winterhanden aan de Norton. De banden blijven op spanning en mijn laatste lijntje met de zomer staat ook in januari nog paraat om weg te rijden. En ik ben verlost van de ‘winterhandelingen’.
Wat er vervolgens in januari (jammer dat ik bijna altijd in het Hot-Rodweekeinde moet werken) en februari gebeurt, zien we dan wel weer. Goed, ik weet het al wel, maar ik verklap dat nog even niet.
*****
Die zorgen rond de winterhandelingen zijn natuurlijk peanuts vergeleken met de sores van een bestuurder van een motorclub. Die draagt in het najaar naast zijn particuliere winterzorgen ook andere lasten op de schouder met een nieuwjaarsborrel en een jaarvergadering op til.
Welke maatregelen neem je dit keer om vergrijzing en ledenterugloop te stoppen? Moeten we dit jaar de boel dan maar verkopen om ons met zijn allen op de Isle of Man te vestigen? Of nog maar een jaartje aanzien? En o nee hè, we snijden ook nog eens een jubileumjaar aan. Wat moet je daar nou weer voor bedenken?
Terwijl ik aan dit verhaal een eind wil breien en alvast het overzicht met de winterhandelingen opberg in het mapje ‘Winterberging’, valt het oog op een kort artikel uit 1975. Ook uit Motor, en ook met winterhandelingen. Op de achterkant van bladzijde 2170 lees ik een verslag van een motorsportwedstrijd met uitslagen. Op de rechterfoto is aldus het fotobijschrift Hans van Marwijk bezig aan zijn laatste non-stop. Je ziet hem ingespannen en geconcentreerd op een Montesa heuvelafwaarts rollen. Trial. Achter een touw kleumend winterpubliek. Een man in een zogeheten carcoat klinkt de handpalmen kouwelijk op elkaar.
Niet kleumend aan de kant blijven staan. Trialen! Kom je warm de winter door.