Een nog geheim prototype? Mwoaah. De kenners onder ons, en dat zijn er gelukkig velen, hebben in elk geval de lijn herkend. Het is de onmiskenbare gestalte van een Guzzi die verborgen gaat achter het fraaie decemberpapier.
Maar nee, het gaat niet om een prototype van de stylisten aan het Italiaanse Comomeer, maar om een kunstproject van Christo.
De opperkerstman en piet der pieten ineen, de man die als geen ander telkens weet te verrassen en met grote projecten als onder heel veel meer een ingepakte Tower (1972) en een eenzijdig ingepakte Muur (1982) een onuitwisbare indruk heeft gemaakt, zegt ’te zijn teruggekeerd naar de basis’.
Door een bezoek aan zijn schoonzus. “Ze hadden net van hun vakantiegeld nieuwe meubeltjes gekocht. Je ken het wel. Ze is er zuinig op, dus ze liet de hoekbank voorlopig onder een beschermende laag plastic.”
Ze opende me de ogen. Ook small is beautiful. En ik ben op dat concept natuurlijk gaan voortborduren. De kruiwagen en de grasmaaier hadden al een beurt gehad. Zou ik mijn motorfiets ook doen? Nee, ik pakte een model op schaal van de plank en ben daar mee gaan stoeien. Met dit als resultaat. Leuk hè? En het voelt als een soort van herboren,” aldus de stralende kunstenaar.