Gek he?! Na een lange motorvakantie begint voor mij nu pas het motorrijden. Hû???? Zit zo: die motortrip maakte ik met een comfortabele 1100RT van BMW. Plus zijspan. Dus een zee aan ruimte om naast tent en twee slaapmatten type ‘Dreamboat’ nog tassen vol gereedschap, reserveaccu’s en voor mijn part een Workmate met bankschroef mee te nemen. Maar het bleek niet nodig te zijn: het lastdier bleef op de been.
Het is zelfs sterk af te raden de loodgieterstassen mee te nemen. De motoriek van de uit 1997 daterende 1100RT leunt al zo zwaar op de elektronica dat de ‘motorfiets’ eigenlijk niet meer besleutelbaar meer is. Zelfs een reservebougie draag ik niet bij me.
Het echte motorrijden – nog een hele zomer voor me – gaat nu echt beginnen. En ik heb er zin an. Mmmm heerlijk, olie aan de klauwen, een bloedblaar op een duim die ergens tussenkomt. Niet in de laatste plaats aangemoedigd door de recente editie van BSA-clubblad The Piled Arms. Daarin een reusachtig verhaal waarin de kersverse clubbestuurder en kilometervreter Ad van Boheemen ons (de clubleden) een update van het oude, vertrouwde instructieboekje brengt. Zeg maar instructieboekje twee punt nul. Want inderdaad zo’n aanwijzing uit het verleden om de accu van tijd tot tijd met gedistilleerd water te vullen is met de populariteit van de gelaccu in veel gevallen achterhaald. En door de latere toepassing van alu-velgen kun je de bandenlichter ook beter niet hanteren.
Het exposé helpt bij de gekmakende twijfel welke gereedschappen, lapmiddelen en reserveonderdelen je medeneemt. Geen bandenlichters dus in combinatie met aluminiumvelgen, wel het rolletje isolatieband en touw in verschillende dikten.
De auteur vergeet gelukkig niet om van tijd tot tijd de lekker vertrouwde archaïsche, tikje belerende motorbladtoon aan te slaan: ‘Het regelmatig controleren van de ketting en de speling kan beslist geen kwaad’.
Heerlijk ik verheug me erop de komende weken met de aanwijzingen in de hand de B40 weer eens systematisch na te lopen en bij te spijkeren. Zeg maar te updaten.