Deel cilinderkop Yamaha XG250.
De vrienden van mijn vrienden zijn mijn vrienden. Maar mijn vriend is óók de vijand van mijn vijand. En daarom kan ik een flinke regenbui in de winter met grote opluchting verwelkomen. Dan weet ik dat motorvijand nummer 1, de pekel, weer wordt weggespoeld.
’s Winters rij ik graag stug door. Maar als de strooiwagens de weg op gaan is het voorlopig uit met de pret.
Rijkswaterstaat houdt voor snelwegen en enkele N-wegen een zogeheten strooikaart bij (https://rijkswaterstaatstrooit.nl/). Daarop staat aangegeven waar en wanneer wordt en is gepekeld. Voor het strooibeleid op andere wegen moet je bij gemeente of provincie zijn. Rijkswaterstaat houdt overigens ook op een kaart bij welke wegen onder deze overheden vallen (https://www.rijkswaterstaat.nl/kaarten/wegbeheerders.aspx).
Na het inzouten van de weg is het geduldig afwachten totdat de gekozen strooimix de gladheid eronder heeft gekregen, en vervolgens totdat de pekel weer van de weg is verdwenen.
Hoe lang dat duurt? Rijkswaterstaat: ‘Na een flinke regenbui mag je ervan uitgaan dat de pekel van de weg is verdwenen. Zo lang u nog witte plekken op de weg ziet, ligt er nog pekel’, waarschuwt de info-mevrouw van de wegbeheerder nog even extra.
Mocht je toch door de pekel zijn gegaan, dan, eenmaal thuisgekomen, de motor meteen afspoelen. Maar dan wel met koud water. Warm water lost de pekel makkelijk op en verspreidt die vervolgens in alle hoeken kieren en gaten van blok en frame.
En voor de zekerheid bespuit ik mijn ‘pekelfiets’, een Yamaha 250XG, van boven tot onder met blanke tectylwax. Inclusief blok. Met uitzondering van remblokken en -schijven. En de binnenste poten van de voorvork: de tectyllaag ruïneert de keerringen.
En dan nog – zie foto – verschaft de pekel zich toegang tot lak, aluminium en rubbers.