Routepunten

Een slinger van negen motorfietsen van allerlei snit, pk’s en leeftijd trok afgelopen zondag feestelijk door Salland en de Achterhoek. Een jubileumtocht met Indian, BMW, Royal Enfield, Harley, Norton en Suzuki naar aanleiding van het tienjarig bestaan van deze site.

Feest of geen feest, een boemknalplofrit zou geen boemknalplofrit zijn als alles kreukvrij zou verlopen. Nee, er zijn geen deelnemers uitgevallen met een vastloper, gebroken gaskabel of lege brandstoftank.
Het lag meer bij de organisatie die de zaken niet helemaal goed voor elkaar had, bij boemknalplof-zelf dus. Nadat de route met veel digitale wijsheid inelkaar was gezet leek het rijden van de route met de tomtom op het stuur a walk in the park. Te meer omdat de route twee keer, ja je leest het goed, twee keer was voorgereden.
Er moesten slechts nog wat extra routedata van pc naar tomtom worden getransporteerd en dan zou de karavaan kunnen vertrekken. En toen viel de tomtom uit. Weigerde het contact met mijn pc. Na een snelle belwinkelcheck gaf de winkelier-reparateur geen cent meer voor mijn Rider 550: de usb-aansluiting was verrot.

Afbellen

Handen in het haar. Over een paar dagen zou ik een tiental motorrijders en hun duo-passagiers op de stoep krijgen voor de mooiste aller ritten. Ik ook met mijn grote bek! Het uitzetten van een route, het plannen en voorrijden is geen kwajongenswerk. Niet voor niks benoemen sommige clubjes daar zelfs een speciale wegkapitein voor. Wat had jij dan gedacht lulhannes! En nu zeker iedereen afbellen?
Maar daar was Martin, deelnemer en trouw lezer van de site, maar nu vooral een digitale powerfixer. Effetjes de apps My Route en Navigation Next installeren en dan rijd je simpelweg op de telefoon. Nee, kost bijna niks. Het klonk zo heel gewoon.
Anyway, met een handjevol instructies kon ik verder. ‘Boekte’ de tomtom-routedata om naar de telefoon en de route met al die kleine, onontdekte weggetjes belandde alsnog in een – enorme – kunststof telefoonhouder op het stuur van mijn Royal Enfield Trials.

Baas

De route werd echter een complete verrassing.
Lange kaarsrechte wegen die Salland en de Achterhoek aanelkaar knoopten, op provinciale N-verbindingen kon worden doorgeschakeld naar 80 km/u, auto’s voor en auto’s achter ons. Waar waren de klaterende beekjes, de in het veld verdwijnende hazen, de bochtige single-tracks gebleven? De nieuwe apps hadden andere plannen.
Routepunten, routepunten, routepunten. Je had veel meer routepunten moeten aangeven, analyseerde de powerfixer bij onze tussenstop in de fraaie theetuin van hotel de Hoofdige Boer in Almen. Hij had het me toch gezegd! Ik had zijn eerdere digitale uiteenzettingen teveel met een instemmend geknik aangehoord, maar niet allemaal opgeslagen.

Routepunten, liefst om de 250 meter. Dan dwing je de app om jóuw route te volgen, dan ben jij de baas. Nu had ik, zo zei hij, de regie uit handen gegeven en had de app zich er met een jantje-van-leiden van afgemaakt.
Ik had de slag met big tech op punten verloren.