Stuart Garner in een overheidscampagne als boegbeeld van de Britse exportindustrie.
Nortonbaas Stuart Garner heeft valsheid in geschrifte gepleegd en hoort achter de tralies. Zo luidt de niet misselijke beschuldiging van Stuart Tiller, een voormalig compagnon van Garner bij Spondon Engineering.
Hij beweert deze week in een interview met motorsite SuperBike dat Garner zijn handtekening heeft vervalst en met Spondon als onderpand een lening loskreeg waarmee hij in 2008 Norton kon kopen.
Uit het relaas blijkt echter niet of Tiller van dit vergrijp ooit aangifte heeft gedaan en of justitie onderzoek heeft gedaan.
Voordat Garner Norton-eigenaar werd, had hij zich in 2008 ingekocht bij Spondon Engineering, een gerenommeerd Engels bedrijf dat al vanaf 1969 frames bouwt.
Het ging bij de overdracht van de aandelen meteen al mis, stelt Tiller.
Tiller en mede-oprichter Bob Stevenson bezaten aanvankelijk ieder 50 procent van de aandelen. De in 2008 74-jarige Stevenson wilde eruitstappen. Garner, met wiens familie Tiller bevriend was, zou de aandelen van Stevenson voor 360.000 pond overnemen.
Bij de overdracht kwam Garner echter met een cheque van niet meer dan 90.000 pond. Een jaar later zou hij nog eens 90.000 betalen. En dat was het. Stevenson ging ermee akkoord tot Tiller’s stomme verbazing. Een jaar later betaalde Garner de beloofde 90.000 pond pas nadat Tiller hem flink onder druk had gezet.
Levensgevaar
Inmiddels maakte Brian Crighton, geestelijk vader van de Norton RCW588 wankel-racer (1988-1994), ook deel uit van het team; ze bouwden met hem twee prototypes voor een wankelmotor. Op zekere dag kwam Garner met de boodschap dat hij contact had gehad met Michael Dunlop. Die zou met de Spondon Rotary op Man gaan racen. Tiller was er faliekant op tegen omdat de Rotary nog onvoldoende was getest. ‘Ben je soms gek geworden? Wil je met een motor die nog nooit op Man is getest weer een telg uit de Dunlop-familie in levensgevaar brengen?’ Dat zou Tiller Garner hebben gezegd.
Tiller kreeg het idee dat Garner ‘ze niet allemaal meer op een rijtje had’ en werd argwanend.
Het was nota bene de vader van Garner die Tiller in 2011 tipte dat zijn zoon hem een kunstje flikte. Tiller ging te rade bij the Companies House (vgl. Kamer van Koophandel) en het kadaster en kreeg de schrik van zijn leven.
Uit documenten bleek dat Garner al snel na de overname van de aandelen van Stevenson het hele vermogen van Spondon, inclusief de aandelen van Tiller, als onderpand voor een banklening van 1,2 miljoen had gebruikt. Buiten medeweten van Tiller. “Met dat bedrag heeft hij Norton gekocht.
Het bleek dat alle pagina’s waarop mijn handtekening zou moeten staan, ontbraken toen we de stukken opvroegen”, zegt Tiller. Daarmee moet volgens hem zijn bewezen dat Garner zijn handtekening heeft vervalst om de lening los te krijgen.
Rotzooi
Garner had vuurwerk-importeur Fireworks International van zijn vader gekocht. Een zeer winstgevend bedrijf, en hij zou zo drie miljoen op tafel kunnen leggen. Genoeg om een prototype te ontwikkelen en een productie op te zetten. Maar niet met de Norton Commando’s die hij had overgenomen. Tiller: “Dat was rotzooi. Toen we er een hadden opengemaakt bleken er twee verschillende zuigers in te zitten.”
Kort hierna liet Garner briefpapier drukken waarop stond dat Crighton en Tiller de directeur-aandeelhouders van Norton waren. Dat klopte volgens Tiller sowieso al niet. Zelf heeft hij geen aandelen in Norton gehad, en Crighton was al opgestapt toen de overgenomen Commando’s het ene na het andere mankement bleken te vertonen.
Garner wilde niets van zijn kritiek op de Commando’s weten. Het interesseerde hem niet, en wilde er geen geld aan uitgeven, stelt Tiller. Dat maakt het volgens hem ook zo belachelijk dat Garner nu claimt heel veel kapitaal te hebben gestoken in Resesearch & Development. Hij zou daar 13 miljoen aan hebben uitgegeven. Een fabeltje. Een paar rondjes rijden over de parkeerplaats, dat is het enige researchwerk dat hij heeft gedaan, aldus Tiller.
Anderhalve Norton
Spondon zou vanaf 2013, inmiddels geheel in handen van Garner, geen boutje aan Norton hebben geleverd. In datzelfde jaar vertrok Tiller, die meer dan genoeg had van Garner.
Tiller schat dat er inclusief de nooit terugbetaalde gelden uit de Norton pensioenplannen minimaal 27,5 miljoen pond bij Norton moet zijn verdwenen.
Vanaf 2008 staan er in Engeland iets meer dan 800 Nortons geregistreerd. Volgens Tiller produceerde de werkplaats niet meer dan anderhalve motor per week. “Van de winstmarge die dan overblijft kun je nog niet eens de elektriciteitsrekening betalen. Garner verkeert in de veronderstelling dat omzet hetzelfde is als winst. Dat klopt ook wel, zo lang je je rekeningen niet betaalt.” Norton bleef overeind dankzij de geïnvesteerde pensioengelden en de overheidsleningen; deze man moet achter de tralies, is zijn conclusie.
John Hogan interviewde voor de Engelse website SuperBike verschillende mensen die bij het Norton van Garner betrokken zijn (geweest). De site is voortgekomen uit het maandblad SuperBike.